Het wonder van het kruis

Ik ben uitgenodigd om gedurende 

een week elke dag een foto van een boek, dat ik leuk vond of vind, 

op Facebook te posten, zonder commentaar of opmerkingen. 

Dit is dag 4. 

Dit boek heeft mij doen omdenken. Het is een van de boeken, die mijn hele denken heeft veranderd, en ook mijn leven. Ik heb de Heilige Geest leren kennen, en de diepe betekenis van wat De Here Jezus ten diepste in mijn leven heeft gedaan. Ik heb de betekenis van de laatste uren van Jezus lijden en sterven in een "ander daglicht" beschreven gezien. Het bloed van Jezus. De impact, die dat heeft gebracht….. 

Ik ben vergeven en kan vergeven. De liefde, die Hij heeft, daardoor kan ik de ander liefhebben. Mijn schuld is volledig betaald! Ik weet wie ik ben in Christus; de aanklacht is weg. Ik ben bevrijd en elke angst en duisternis is verdreven. Hij heeft mij gereinigd en volkomen genezen, tot diep in mijn hart. Ik mag thuiskomen bij de Vader. 

Getuigenis uit 2003

“Ik had het boek ‘Het wonder van het kruis gekocht” gekocht en vroeg aan Wilkin of hij het boek voor mij wilde signeren. Hij schreef toen voorin het boek de woorden: “Geloof ’t wonder en beweeg je in ’t wonder.” Deze woorden werden op een bijzondere manier werkelijkheid in mijn leven. Ik ben zo geraakt door Gods oneindige liefde door het wonder van het kruis. Zijn liefde ging zo diep voor mij, voor de hele wereld.                                                                                                  
Ik heb het wonder persoonlijk in mijn eigen leven mogen ervaren. Tijdens een prediking werd gevraagd: “Wat doe je met je leven?” en “Wat is het gevaarlijkste voorwerp in je huis?” Ik dacht dat het de televisie was. Maar nee, het was de luie stoel. Als je in de luie stoel gaat zitten doe je niets (ook niet voor de Heer) en ontdek je niet het avontuur dat God met je wil gaan beleven. Na afloop van de prediking werd er een oproep gedaan om voor Hem te knielen. Ik ben naar voren gegaan en heb gebeden: “Heer, ik wil. Maar ik kan ’t niet, U moet het doen. Ik heb de kracht  en de puf niet om van de bank te komen.” Door mijn ziekte (fibromyalgie, een reumatische aandoening) kon ik letterlijk en figuurlijk niet uit eigen kracht uit mijn “luie stoel” komen. 

Door het lezen van “Het wonder van het kruis” begreep ik dat de Here Jezus voor mij werd gegeseld. Zijn striemen hebben mij genezing gegeven. Zo mocht ik, terwijl ik geknield in gebed was, het wonder van genezing ontvangen. God verhoorde mijn gebed en genas mij. Na die tijd nooit meer migraineaanvallen gehad.  Elke dag als ik nu opsta is zo bijzonder, want ik sta op zonder pijn. Ik kan nu dingen doen, die ik eerst gewoonweg niet meer kon. Mijn hele leven is op z’n kop gezet. Er is zo’n diepe vrede over mijn leven gekomen, niet alleen om mijn genezing. Er is veel meer in mijn leven veranderd. De vloek is verbroken, mijn schuld is weggedaan. Er is geen aanklacht meer. 
Als getuigenis van wat God in mijn leven heeft gedaan, heb ik een quilt gemaakt waarin ik de zeven wonderen van het kruis heb verwerkt (zie foto). In de quiltgroep, waar ik deel van uitmaak, heb ik mogen getuigen van wat God in mijn leven door het wonder van het kruis heeft gedaan. Inmiddels heb ik met behulp van mijn quilt op verschillende plaatsen mogen vertellen over de zeven wonderen van het kruis en hoe dit een werkelijkheid in mijn eigen leven is geworden. Daar dank ik Hem elke dag opnieuw voor. 

*********

De muur was een belangrijk element. We bouwen in ons leven een muur op om ons te beschermen, althans, dat denken we. God wil dat we onze pijn en verdriet, wrok, haat, enz. aan Hem geven.

Hij heeft voor ons de beker der gramschap leeg gedronken, zodat wij de verlossingsbeker mogen drinken.

Hij wil iets moois van ons leven maken. Hij wil, dat we in Hem, dicht bij Hem blijven, zodat we vrucht zullen dragen.

*********

Ik kan nog niet alles zomaar doen, wat ik wil. Ik ben beperkt door mijn chronische ziekte, en evenwichtsprobleem. Maar ik ervaar, dat alles wat ik doe, ik door door Hem kan doen. Ik stap uit in geloof! Ik ontvang de kracht. En ik weet... De vreugde van de Heer is mijn kracht. En soms lukt het gewoon even niet, en heb ik "quality time" met Hem. Verplichte rust!!

Ik ben creatief geïnspireerd, en heb een aantal kunstwerken n.a.v "Het wonder van het kruis"gemaakt. KLIK HIER om meer te lezen. Ik heb daar de 7 wonderen uitgewerkt.

Dit "werkstuk "De verwarring rond het kruis, een creatieve abstracte expressie. Meer op de Blog Creative Worship

In dit boek worden de laatste achttien uur voor Jezus sterven en de kruisiging indringend, tot in detail, beschreven. De zeven momenten waarop het bloed van Jezus vloeide, worden uitgelegd, en daardoor worden de zeven wonderen van het kruis openbaar, die in ons leven kunnen plaatsvinden.

Op Youtube kun je de "Het wonder van het kruis"uitgewerkt zien door Wilkin van de Kamp, de auteur van het boek. KLIK HIER om daar te koemen.

Vanya

Ik ben uitgenodigd om gedurende een week 

elke dag een foto van een boek, dat ik leuk vond of vind, 

op Facebook te posten, zonder commentaar of opmerkingen.

Dit is dag 3.

Vanya was voor mij in de puberteit een schokkend boek. Niet te geloven dat je om je geloof vervolgd kan worden, en zelfs je leven moet geven voor Jezus. Het maakte dat mijn geloof wel voeten in de grond zette,en het mij duidelijk werd dat het volgen van Jezus je iets kost, en dat dat zelfs zover kan gaan tot in de dood.

Vanya maakte bijzondere wonderen mee. Dus niet alleen in de Bijbel, maar ook in het dagelijks leven. Ik heb niets te vrezen, God zorgt altijd, zelfs onder moeilijke omstandigheden.

Vanya bleef trouw tot het eind. Hij maakte een duidelijke keus! 

De gelovige Vanya in het Russische leger.

In 1972 werd een jonge soldaat tijdens zijn dienstplicht in het Russische Rode leger om het leven gebracht in de Krim. Het mocht van de communistische leiders niet bekend worden dat het leger één van hun eigen soldaten zouden hebben gemarteld.

Vanya was een toegewijd christen en lid van de Baptistenkerk. Er was gelukkig genoeg op papier gezet over hem en door hem, zodat we zijn wonderlijke korte levensgeschiedenis kunnen lezen in het boek "Vanya", hij betaalde zijn geloof met de dood. 

Het boek is buiten de Sovjet-Unie gesmokkeld en in vele talen vertaald. In het boek komen we ook de bijzondere bescherming van God tegen in het leven van deze jonge christen. Het kwam uit dat hij christen was, toen hij een keer te laat op het appèl verscheen. De leidinggevende sergeant vroeg hem waarom hij te laat was. Vanya reageerde: ‘Het spijt mij, meneer, ik was aan het bidden, meneer.’ Bidden was verboden in het Rode leger.

De leiding van zijn onderdeel probeerde hem met strengheid en straf tot andere gedachten te brengen, zodat hij zijn geloof zou verloochenen. Vanya gaf echter een vrijmoedig getuigenis. Welke straf ze ook op hem uitoefenden, Vanya gaf zijn geloof in God en in de Heere Jezus niet op. 

Toen werd hij overgeplaatst naar een andere kazerne, waar majoor Gidenko de leiding had. Het was een kolossale man met een leeuwenkop en een militaire houding. Hij zat al 32 jaar in het leger en wist wel raad met zulke religieuze personen.

Vanya moest voor verhoor op zijn kantoor verschijnen. Het was nog een stukje lopen voor hem. Terwijl hij over de militaire basis liep, loofde hij God voor de tijd die hij zo nog kreeg om te bidden. Het was winter en de sneeuw glinsterde in de zon. Er kwam een lied in zijn gedachten; hij zong zachtjes, tot driemaal toe:"De vreugde van de Heere is mijn kracht." 

 Neh.8:11: 

"De blijdschap van de HEERE, die is uw sterkte."

Ineens leek het net of de bomen overgoten werden met een hemels licht. Hij hoorde daarbij een stem zeggen: "Vanya, Vanya, wees niet bang." De stralende aanwezigheid van de engel verlichtte het park op het centrale plein veel helderde dan de zon. Toen sprak hij weer: ‘Wees niet bang, Ik ben met je.’ Hij ervoer de tegenwoordigheid van God. De blijdschap brandde in hem als een vuur.

Intussen was hij bij het kantoor van Gidenko aangekomen. De majoor maakte eerst een vriendelijke indruk. Hij begon hem te vragen over zijn thuis. Toen ging Gidenko verder over de ondervragingen die Vanya al had gehad. Hij vroeg hem of hij daarbij niet had geleerd om de goede antwoorden te geven. Vanya antwoordde, dat God het soms niet goed vond om de ‘juiste’ antwoorden te geven. Gidenko vroeg hem, wie die God van hem was. Vanya reageerden: "Meneer, Hij is de Schepper van het heelal. Hij is een Geest en heeft de mensen heel erg lief…" 

Gidenko ging verder: "Ja, ja, ik ken de christelijke leer. Kun je die juiste antwoorden niet geven, omdat ze onwaar zijn? Ben je het oneens met wat het roemrijke Rode leger leert?"Het gesprek werd nu grimmiger. De majoor beweerde: "Het is onmogelijk om het bestaan van God te bewijzen. Dat moeten zelfs de gelovigen toegeven. Priesters en dominees geven het toe." De jonge christen getuigde: "Meneer, dan spreken ze over het bewijzen van het bestaan van God. Niet over het kennen van God. Hij is nu bij mij, in deze kamer. Voordat ik hier kwam, zond hij een engel om mij te bemoedigen." 

Gidenko kwam in zijn volle lengte overeind en sprak tot hem: "Het spijt mij dat je volhardt in je dwarse houding. Je wint er niets mee, behalve een hoop trammelant. Ik ben echter van mening dat jij je gezonde verstand wel zult gaan gebruiken, na wat tucht om je te genezen van je waanideeën over engelen en sprekende goden. Ik beveel je om na het blazen van het signaal ‘licht uit’" vanavond op straat te gaan staan, tot je bereid bent bij mij te komen en je excuses aan te bieden voor de onzin, die je op de basis rondgebazuind hebt over jezelf en je zogenaamde ervaringen met God.

Daar de temperatuur zo’n 25 graden onder nul zal zijn, hoop ik voor je eigen bestwil, dat je niet te lang zult wachten met tot bezinning komen. Morgen zullen we samen bezien hoe we je politieke heropvoeding aan gaan pakken. Je kunt inrukken.’ Bij zijn vertrek zei Gidenko nog: "Je zult mijn opdracht uitvoeren in zomertenue. Dat is alles." 

Het werd al gauw bekend op de basis. Vanya mocht daarna nog rijk getuigen bij de andere soldaten. Na het trompetsignaal "licht uit" haastte hij zich naar de buitendeur. Buiten sloeg de kou hem als een klap in het gezicht. Het was net tien uur geweest. Eerst bekroop de angst hem: "hoe lang zou het duren voor je doodvroor?" Toen begon hij te zingen: "De vreugde van de  Heere is uw kracht." Plotseling voelde hij zich weer als die ochtend op het plein. In het licht van de maan leek het plein door een hemels licht overgoten. De woorden van de engel "wees niet bang, Ik ben met je!" waren ook voor de avond bedoeld! Zelfs de warmte van dat ogenblik leek weer bezit van hem te nemen. Vanya begon zacht te bidden.

Om half één kwamen drie officieren, in hun warme overjassen gehuld, informeren: "En, heb jij je bedacht? Ben je van plan binnen te komen? Heb je hier nu lang genoeg gestaan?" Hoe was het mogelijk dat hij het warm had? Vanya reageerde: "Dank u, kameraad officieren. Ik zou graag binnen komen en naar bed gaan. Maar ik kan er niet in toestemmen over God te zwijgen.’""Je blijft hier dus de hele nacht buiten staan?"  Vanya: "Liever niet. Maar ik zie geen andere mogelijkheid, en God helpt mij." 

Tegen drie uur in de vroege morgen stond de standvastige gelovige half te slapen. Hij had het die nacht buiten niet kouder dan toen hij zich in de kazerne aankleedde. Hij had  zonden beleden, voorbede gedaan en kerstliederen gezongen. Toen mocht hij weer naar binnen. De eerste officier van de wacht vroeg hem: "Wat ben jij toch voor iemand, dat de kou je niet schijnt te deren?" Vanya antwoordde: "O, kameraad, ik ben een mens, net als u. Maar ik heb tot God gebeden en werd warm." De officier reageerde: "Vertel me eens over deze God." 

Uiteindelijk heeft Vanya twaalf nachten achtereen in zomeruniform in temperaturen beneden nul buiten gestaan. Majoor Gidenko was daardoor bijzonder ontstemd. Het was voor hem een onbegrijpelijke zaak, dat hij niet bevroren was en niet om genade had gesmeekt. Gidenko was die vorige avond zelf buiten gaan kijken, om de kou in de poedersneeuw te ervaren. Toen moest hij het wel toegeven, dat het mogelijk was. Zo kan God het onmogelijke mogelijk maken. Ook bij Vanya was er een beschermengel of er waren "engelen om hem heen". 

Uiteindelijk is Vanya later tijdens zijn diensttijd toch nog om het leven gebracht. Zijn geloofsgetuigenis is wereldwijd bekend geworden. Hij mocht ingaan in de vreugde van zijn Heere en Koning. 

In zijn laatste brieven naar zijn ouderlijk huis wees hij er meerdere malen op:

"Als je iets of iemand in deze wereld meer lief hebt dan Jezus,

kun je Hem niet volgen…"

Door over het kwaad te zwijgen, en het diep in ons te begraven zodat het nergensaan de oppervlakte komt, planten we het juist en zal het in de toekomst duizendvoudigopkomen.

Aleksandr Solzjenitsyn

De vrouw met het boek

Ik ben uitgenodigd om gedurende een week 

elke dag een foto van een boek, dat ik leuk vond of vind, 

op Facebook te posten, zonder commentaar of opmerkingen.

Dit is dag 2.

Dit boek heb ik in mijn eerste jaren als christen gelezen. Het heeft een diepe impact op mij en mijn leven met Jezus gehad. Een waar gebeurd verhaal. Een groot getuigenis en een goed voorbeeld.

Zij komt net als mij ook tot levend geloof. Zij wil Jezus volgen, zelfs tot China. Haar weg is niet gemakkelijk, maar ze blijft gaan en staan voor wat Hij in haar heeft gelegd en haar droom uit te leven. Ze weet zeker dat ze moet gaan en dat Hij voor haar zorgt. Ondanks alle tegenstand en tegenwerkingen gaat ze haar weg, om uit te gaan als volgeling van Jezus om het evangelie te brengen. Niets weerhoudt haar. 

Het heeft mijn hart voor de vervolgde kerk geopend, en mijn liefde voor andere volken en natiën versterkt. 

 Glady woont in Engeland, ze gaat als dienstmeisje in Londen werken, ze maakt in haar vrije tijd veel lol, totdat ze op een avond door een groepje jongelui de kerk ingesleurd, daar blijft ze geboeit luisteren het raakt haar en Glady komt tot het geloof . Ze besteedt nu al haar vrije avonden om naar de kerkdienst te gaan, daar praten ze ook over de zendelingen in China.  

Daar zou Glady heel graag naar toe willen. Haar wens gaat in vervulling als ze een krantenbericht leest dat de grenzen open zijn. Glady gaat sparen, totdat ze de goedkoopste reis heeft gespaard, en ze gaat op reis om een wat oudere dame, Jeanie Lawson te gaan helpen met het zendingswerk. 

De reis gaat niet zonder gevaren. Ze wordt aangehouden in Rusland daar wordt haar persoonsbewijs veranderd. Ze is geen zendelinge meer maar ‘machinist’ om in Rusland te moeten werken. Ze ontsnapt en vlucht naar China, daar aangekomen gaat ze naar Yang Cheng om Jeanie Lawson te helpen met het zendingswerk. 

Dat gaat niet zonder enig moeite, ze richten een herberg op waar de ezelsdrijvers kunnen overnachten en er wordt na het eten uit de bijbel gelezen/gesproken. Ook krijgt Glady opdracht van de mandarijn om de kindervoetjes te ontbieden, zo gaat Glady alle dorpjes langs, als ze onderweg naar huis is ziet ze een moeder met een verwaarloosd kind aan de kant van de weg zitten de moeder probeert het kind te verkopen. 

Glady krijgt zo erg medelijden dat ze het besluit te kopen. Zo krijgt ze haar 1ste kind die de naam krijgt ninepence. Ze krijgt steeds meer alleenstaande kinderen totdat ze er 36 heeft dan breekt de oorlogsdreiging van Japan uit. Het stadje wordt gebombardeerd, Glady vlucht met haar kinderen naar het zuiden. Ze komen uiteindelijk bij de gele rivier aankomt, zijn de boten daar verdwenen maar dan mogen ze mee varen met een Chinese soldaat, zo bereiken ze veilig de overkant.

Glady levert haar kinderen af bij een stichting die ze zal verzorgen.

Ze gaat zelf verder en gaat het evangelie in de dorpjes vertellen, dan krijgt ze een ernstige ziekte en wordt gered door een man die haar medicijnen geeft, dat nauwelijks verkrijgbaar is.

Na haar ziekte gaat ze terug naar Engeland, daar vertelt ze overal haar verhaal en krijgt er veel giften voor. Glady vertrekt weer naar China, waar ze een weeshuis opricht.

Maar als Glady op een keer thuis komt ziet ze dat de deur open is, ze loopt naar binnen naar haar kamer, dan hoort ze in een hoekje een klein geluidje, ze gaat kijken en ziet daar een klein jongetje van een dag oud liggen. Ze houdt het en voed het op als haar eigen kind. Ze noemt Gordon. Maar Glady wordt ook steeds ouder en kan met moeite de dorpjes bereiken. Kathleen verzorgt haar en het weeshuis. Glady sterft de avond van 1969/1970.

Mevrouw Mijnders-van Woerden werd op 9 november 1921 te Akkrum (Friesland) geboren. Ze heeft de industrie- en huishoudschool gedaan. ze studeerde toen al in de boeken van haar broers die op de universiteit zaten. Later gaf ze les in handwerken op verschillende scholen en ze begon ook wat boeken te schrijven. Toen ze tweeëntwintig jaar was, is ze getrouwd met een meubelhandelaar die verschillende meubelwinkels had. 

Mevrouw mijnders wilde (al toen ze kind was) in de zending gaan werken. Toch moest ze tot haar drieënveertigste jaar wachten voordat God haar een taak gaf in het zendingswerk. In 1964 moest de heer Mijnders voor een zakenreis naar Afrika en zijn vrouw mocht mee. 

"Dit kan ik niet anders zien dan dat de Heere het zo heeft bestuurd. Voor mij was het een gebedsverhoring. Daar had ik van mijn achtste tot mijn drieënveertigste jaar ernstig om gebeden", zei mevrouw Mijnders.

Ongeveer veertig jaar heeft mevrouw Mijnders zich ingezet voor de zending en vanuit haar huidige woonplaats in Lisse houdt ze zich nog steeds met de zending bezig.

Later heeft de Heere haar weg naar China geleid. Dat leidde uiteindelijk tot het schrijven van het boek De vrouw met het Boek.

Het verhaal is verfilmd: The Inn of the Sixth Happiness

Ik zal nooit meer huilen

Ik ben uitgenodigd om gedurende een week 

elke dag een foto van een boek, dat ik leuk vond of vind, 

op Facebook te posten, zonder commentaar of opmerkingen.

Dit is dag 1.

Toch is het best lastig

Zonder woorden posten.

Daarom vind ik het wel leuk om er 

op mijn blog meer aandacht aan te geven.

In "Ik zal nooit meer huilen" vertelt Nicky Cruz zijn eigen verhaal.

Het is mijn eerste christelijke boek, dat ik heb gelezen. In het begin kon ik de eerste hoofdstukken goed lezen. Het stuk over Gods liefde, kon ik niets mee. Ik heb het boek ook in een hoek gesmeten. In die tussentijd heb ik zelf de Here Jezus aangenomen, en kon ik het boek verder lezen over de bekering van Nicky en zijn vrienden.

Nicky Cruz groeide op in een liefdeloze omgeving waarin pesterijen aan de orde van de dag waren. In 1953 ging Cruz naar New York waar hij bij zijn oudere broer zou gaan wonen. Hij kwam al gauw in contact met de straatbendes van New York - groepen jongeren die niets en niemand ontzien. Hij sloot zich aan bij een groep met de naam Mau Mau, een van de meest gevreesde bendes. In 1956 was hij de leider van de bende. In 1958 ontmoette hij de jonge predikant David Wilkerson. Wilkerson was een man die zich naïef en onzeker gedroeg, maar die zich toch door God geroepen voelde om iets voor de straatbendes te doen.

Nicky Cruz en een aantal andere bendeleden bekeerden zich en nemen Jezus als Redder aan.  Ze leverden hun wapens bij de politie in. Nicky Cruz ging theologie studeren en werd een veelgevraagde spreker in binnen- en buitenland. 

"Het kruis in de asfaltjungle" is geschreven door David Wilkerson. Nicky Cruz is daar een van de hoofdpersonen.

Mijn 1e bijbel

Ik ben niet met geloof opgegroeid. 

Toch heb ik op al jong mijn leven aan Jezus gegeven. 

De Bijbel is mijn kostbaarste boek!

Ik heb als kind altijd gezeurd om 

dat speciale boek met dunne blaadjes, 

wist ik veel, dat dat de Bijbel was.

Van de buurjongen kreeg ik 

mijn 1e bijbeltje met hele dunne blaadjes, 

super kleine letters. 

Deze was zo klein en kon je zo in je hand vouwen. 

Het bevatte de Dordtse leerregels, de psalmen en nog meer. 

Voor mij was het een moeilijke vertaling. 

De toevoeging vond ik lastig te begrijpen. 

Ik kreeg, als jong gelovige, 

eerst een klein Johannes evangelie, en 

deze heb ik verslonden. 

Het was als of Jezus persoonlijk met mij sprak. 

Ik dronk Zijn Woorden in. 

Daarna kon ik een klein Nieuw Testament 

in zakformaat kopen. 

Dat werd mijn zakbijbeltje. 

Ik had het altijd bij mij.

Ik heb gespaard voor mijn 1e bijbel. 

Ik werkte bij een drogist op de zaterdag. 

Ik kocht een NBG vertaling. 

Deze bijbel ligt uit elkaar, door het vele lezen. 

Dag en nacht….  

Op bed en in bed, overal nam ik deze mee. 

Helaas zijn de letters nu wat klein, en ligt deze 

als een kostbare schat bij de andere Bijbels.

De kinderbijbel vond ik prachtig! Al die prachtige illustraties. I

Ik las er graag uit, voor mijn jongere broertjes en zusjes.

Mijn ouders spaarden deze serie: 

De bijbel in beeld. 

Zo lazen we de gehele geschiedenis 

als strip van de bijbel in een sneltreinvaart. 

We kenden niet zoveel van het Woord. 

Het maakte het voor mij wat gemakkelijk 

om de geschiedenis te begrijpen.

Voor mijn moeder’s Bijbel heb ik ooit 

een prachtige hoes gemaakt en haar cadeau gegeven.

Vele bijbels volgden, allerlei vertalingen, allerlei talen.

NBG, Groot nieuws, Statenvertaling...

Nederlands, Engels, Duits, Russisch....

Ik heb de Goed Nieuws Bijbel altijd heel bijzonder gevonden. 

Ik weet nu waarom. 

Het leest in ieder geval heel gemakkelijk. 

Toch is dat het niet alleen. Ik ben namelijk gek op plaatjes! 

En deze bijbel staat er vol mee. 

De bijschrijfbijbel is één van het 

laatst aangekochte exemplaar.

 Ik heb een nieuwe vorm van creatieve stille tijd. 

Bijbeljournaling deed ik al voor de grote hype. 

God is Creator, en door de creativiteit ervaar ik 

Hem heel dichtbij. 

Ik lees het woord en creëer samen met Hem, 

wat een hele diepe impact heeft en 

mijn relatie met Hem verdiept. 

Dit is mijn verhaal,

van mijn Bijbel